Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Duo Reges: constructio interrete. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Ut pulsi recurrant? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Rationis enim perfectio est virtus;

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.
Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Hanc initio institutionem confusam habet et incertam, ut
tantum modo se tueatur, qualecumque sit, sed nec quid sit
nec quid possit nec quid ipsius natura sit intellegit.

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Qui mos cum a posterioribus non esset retentus, Arcesilas eum revocavit instituitque ut ii, qui se audire vellent, non de se quaererent, sed ipsi dicerent, quid sentirent;

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
Id est enim, de quo quaerimus.

Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Proclivi currit oratio. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Hic ambiguo ludimur. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata.

Sed videbimus.: Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Bork: Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Bork: Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.
Optime, inquam.: Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Erat enim Polemonis.: Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est.
Bork: Recte, inquit, intellegis.