Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Summus dolor plures dies manere non potest? At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Duo Reges: constructio interrete. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Quodsi esset in voluptate summum bonum, ut dicitis, optabile esset maxima in voluptate nullo intervallo interiecto dies noctesque versari, cum omnes sensus dulcedine omni quasi perfusi moverentur.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Nunc agendum est subtilius. Quae contraria sunt his, malane? Quid vero? Torquatus, is qui consul cum Cn. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Hic dolor populi Romani duce et auctore Bruto causa civitati
libertatis fuit, ob eiusque mulieris memoriam primo anno et
vir et pater eius consul est factus.

Is hoc melior, quam Pyrrho, quod aliquod genus appetendi
dedit, deterior quam ceteri, quod penitus a natura recessit.

Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Ita credo. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu.

1. Bork
2. Urgent tamen et nihil remittunt.
3. Hos contra singulos dici est melius.

Age sane, inquam.

Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Bork

At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Hunc vos beatum;

Immo sit sane nihil melius, inquam-nondum enim id quaero-, num propterea idem voluptas est, quod, ut ita dicam, indolentia?

• Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
• Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.
• Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.
• Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?