Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Restatis igitur vos; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Duo Reges: constructio interrete. Bork Primum divisit ineleganter; An hoc usque quaque, aliter in vita? Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Quod quidem pluris est haud paulo magisque ipsum propter se expetendum quam aut sensus aut corporis ea, quae diximus, quibus tantum praestat mentis excellens perfectio, ut vix cogitari possit quid intersit.

Tollenda est atque extrahenda radicitus. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Cum efficere non possit ut cuiquam, qui ipse sibi notus sit,
hoc est qui suam naturam sensumque perspexerit, vacuitas
doloris et voluptas idem esse videatur.

Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper
utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.

His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti.
Quis est tam dissimile homini.
Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.
Quid Zeno?
In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate.
Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;

Bork

Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Bork Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Sit enim idem caecus, debilis. Quis istud possit, inquit, negare? Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Quaerimus enim finem bonorum.: Sed plane dicit quod intellegit.
Recte, inquit, intellegis.: Quod totum contra est.
Verum audiamus.: Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?