Istic sum, inquit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? De vacuitate doloris eadem sententia erit. Ad eos igitur converte te, quaeso. Duo Reges: constructio interrete. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Quid de Pythagora? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

Audeo dicere, inquit.: Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Verum esto;: Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda.
Peccata paria.: Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P.
Nihil sane.: Quis autem honesta in familia institutus et educatus ingenue non ipsa turpitudine, etiamsi eum laesura non sit, offenditur?
Sed haec in pueris;: Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.

Hoc vero non videre, maximo argumento esse voluptatem illam,
qua sublata neget se intellegere omnino quid sit bonum-eam
autem ita persequitur: quae palato percipiatur, quae
auribus;

Praesertim cum in re publica princeps esse velles ad eamque
tuendam cum summa tua dignitate maxime a nobis ornari atque
instrui posses.

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.
Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.

Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Quid nunc honeste dicit? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.

Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit;

Quorum altera prosunt, nocent altera. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.