Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Duo Reges: constructio interrete. Scisse enim te quis coarguere possit? Deinde dolorem quem maximum? An hoc usque quaque, aliter in vita? Cur post Tarentum ad Archytam? Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Bork: Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet.
Idemne, quod iucunde?: Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Recte dicis;: Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Quonam modo?: Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Bork: Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
Istic sum, inquit.: Polycratem Samium felicem appellabant.

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Hoc non est positum in nostra actione. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis. Sed ego in hoc resisto; At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Efficiens dici potest.

Id enim ille summum bonum eu)qumi/an et saepe a)qambi/an
appellat, id est animum terrore liberum.

Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit
tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.

Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?

Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Nam quid possumus facere melius? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.

Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Dici enim nihil potest verius.

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted].
An obliviscimur, quantopere in audiendo in legendoque moveamur, cum pie, cum amice, cum magno animo aliquid factum cognoscimus?
-, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi.
Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Sed lustremus animo non has maximas artis, quibus qui carebant inertes a maioribus nominabantur, sed quaero num existimes, non dico Homerum, Archilochum, Pindarum, sed Phidian, Polyclitum, Zeuxim ad voluptatem artes suas direxisse.