Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Duo Reges: constructio interrete. Facillimum id quidem est, inquam. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Sed haec omittamus; Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Maximus dolor, inquit, brevis est. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur.

Avaritiamne minuis?: Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Bork: Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.
Istic sum, inquit.: Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;
Negare non possum.: An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?

Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.
Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.
Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Dat enim intervalla et relaxat.

Ea possunt paria non esse.

Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.
Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;
Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.
Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit.
An haec ab eo non dicuntur?

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Comprehensum, quod cognitum non habet? Non est igitur voluptas bonum. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.