Quid, quod res alia tota est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Sed quae tandem ista ratio est? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Nihil ad rem! Ne sit sane; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.

Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus
verbum nullum est, quod non intellegatur?

Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?

Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.
Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Bork: Sed nimis multa.
Beatum, inquit.: Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.
Quis negat?: Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
Bork: Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.
Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Epicurus autem cum in prima commendatione voluptatem dixisset, si eam, quam Aristippus, idem tenere debuit ultimum bonorum, quod ille;