Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Audeo dicere, inquit. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Duo Reges: constructio interrete. Quid est enim aliud esse versutum? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus?

Quid dubitas igitur mutare principia naturae?
Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.
Prodest, inquit, mihi eo esse animo.
Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;
Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.

Sed tamen intellego quid velit.
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.
Qui est in parvis malis.

Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Verum audiamus.: Quid, quod res alia tota est?
Optime, inquam.: Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
Bork: Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
Bork: Cur, nisi quod turpis oratio est?
Bork: Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Quare conare, quaeso.: Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit.
Restatis igitur vos;: Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Si movente, quod tamen dicitis, nulla turpis voluptas erit,
quae praetermittenda sit, et simul non proficiscitur animal
illud modo natum a summa voluptate, quae est a te posita in
non dolendo.

Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed
etiam, ut tu vis, solum bonum videri.

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Est, ut dicis, inquit; Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.