Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Duo Reges: constructio interrete. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quod vestri non item. Sed ad illum redeo. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?
His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac.
Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

Quo modo?: Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.
Bork: Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.
Bork: Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
Quod equidem non reprehendo;: Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit.

Ut bacillum aliud est inflexum et incurvatum de industria,
aliud ita natum, sic ferarum natura non est illa quidem
depravata mala disciplina, sed natura sua.

Sed ad illum redeo.

Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.

Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.
Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
Sed potestne rerum maior esse dissensio?

Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Bork An hoc usque quaque, aliter in vita? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quae cum dixisset, finem ille. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?