Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Quis autem de ipso sapiente aliter existimat, quin, etiam
cum decreverit esse moriendum, tamen discessu a suis atque
ipsa relinquenda luce moveatur?

Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei
publicae nostrae profuit, non odit?

1. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.
2. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.

• Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
• Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?
• Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
• Quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima.
• Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
• Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Certe non potest.

Nec enim haec movere potest appetitum animi, nec ullum habet ictum, quo pellat animum, status hic non dolendi, itaque in hoc eodem peccat Hieronymus.

Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est.

Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Duo Reges: constructio interrete. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Dat enim intervalla et relaxat. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes.

Tu quidem reddes;

Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.

Haeret in salebra.

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Ita credo.

Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?

Istic sum, inquit.

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Stoicos roga.

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.