Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Duo Reges: constructio interrete. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Videsne quam sit magna dissensio? At enim hic etiam dolore. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?

1. Bork
2. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Restatis igitur vos; Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Cur, nisi quod turpis oratio est? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

• Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
• Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
• Torquatus, is qui consul cum Cn.
• Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Quonam, inquit, modo?

Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Idem adhuc;

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Facete M.

Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?

Stoici scilicet.

Quod enim ne vivus quidem, inquit, diutius sentire poterat, quam dum fruebatur, quo modo id potuit mortuo permanere?

Quodsi esset in voluptate summum bonum, ut dicitis, optabile
esset maxima in voluptate nullo intervallo interiecto dies
noctesque versari, cum omnes sensus dulcedine omni quasi
perfusi moverentur.

Vides igitur, si amicitiam sua caritate metiare, nihil esse
praestantius, sin emolumento, summas familiaritates
praediorum fructuosorum mercede superari.

Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Iam in altera philosophiae parte. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.