Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Disserendi artem nullam habuit. Bork Duo Reges: constructio interrete. Quae sequuntur igitur? Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Collatio igitur ista te nihil iuvat. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.

Quippe: habes enim a rhetoribus;
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Esse enim, nisi eris, non potes.
Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.

Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.
Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet.
Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?
At, si voluptas esset bonum, desideraret.

Recte, inquit, intellegis.: At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu.
Reguli reiciendam;: Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.
Praeteritis, inquit, gaudeo.: Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.
Quis enim redargueret?: Et ille ridens: Age, age, inquit,-satis enim scite me nostri sermonis principium esse voluisti-exponamus adolescenti,.
Quare attende, quaeso.: Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
Bork: Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Cum autem paulum firmitatis accessit, et animo utuntur et
sensibus conitunturque, ut sese erigant, et manibus utuntur
et eos agnoscunt, a quibus educantur.

Non metuet autem, sive celare poterit, sive opibus magnis
quicquid fecerit optinere, certeque malet existimari bonus
vir, ut non sit, quam esse, ut non putetur.

Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Confecta res esset. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure.

Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Rationis enim perfectio est virtus; Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Bork Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Quid, de quo nulla dissensio est? Itaque contra est, ac dicitis;