Quid, de quo nulla dissensio est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non est igitur voluptas bonum. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Duo Reges: constructio interrete. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Paria sunt igitur. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Si longus, levis;
Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?

Tubulo putas dicere? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Bork Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.
Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum?
Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias.
Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.
Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
Tria genera bonorum;
Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Summum autem bonum si ignoretur, vivendi rationem ignorari
necesse est, ex quo tantus error consequitur, ut quem in
portum se recipiant scire non possint.

Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla
concordiae.

Etenim, si et sapere expetendum sit et valere, coniunctum utrumque magis expetendum sit quam sapere solum, neque tamen, si utrumque sit aestimatione dignum, pluris sit coniunctum quam sapere ipsum separatim.

At hoc in eo M.

Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Cur post Tarentum ad Archytam? Quod cum dixissent, ille contra. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Bork: Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Praeteritis, inquit, gaudeo.: Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Reguli reiciendam;: Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?