Bork

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Duo Reges: constructio interrete. Quonam modo? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.
Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?
Vide, quaeso, rectumne sit.
Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Quid censes in Latino fore? Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere.
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Bork: Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.
Quare attende, quaeso.: Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.
Bork: Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Audeo dicere, inquit.: Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Venit ad extremum;: Satis est ad hoc responsum.

Quis autem de ipso sapiente aliter existimat, quin, etiam cum decreverit esse moriendum, tamen discessu a suis atque ipsa relinquenda luce moveatur?

Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed
etiam, ut tu vis, solum bonum videri.

Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum,
tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis.