Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Duo Reges: constructio interrete. Sint ista Graecorum; Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.

Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?
Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium?
Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;

Ius autem, quod ita dici appellarique possit, id esse
natura, alienumque esse a sapiente non modo iniuriam cui
facere, verum etiam nocere.

Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;

Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur.
Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Ita multa dicunt, quae vix intellegam.

Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Id mihi magnum videtur. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. At certe gravius. Quonam, inquit, modo? Urgent tamen et nihil remittunt.

Ille igitur vidit, non modo quot fuissent adhuc philosophorum de summo bono, sed quot omnino esse possent sententiae.

Qui convenit?: Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?
Nihilo magis.: Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?