Quam si explicavisset, non tam haesitaret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Odium autem et invidiam facile vitabis. Facillimum id quidem est, inquam. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Duo Reges: constructio interrete. Ecce aliud simile dissimile. Bork Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.

Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Age, inquies, ista parva sunt. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Torquatus, is qui consul cum Cn. Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Ne discipulum abducam, times. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Egone quaeris, inquit, quid sentiam?

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint.

Alterum autem genus est magnarum verarumque virtutum, quas appellamus voluntarias, ut prudentiam, temperantiam, fortitudinem, iustitiam et reliquas eiusdem generis.
Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi, o gurges, Galloni! es [redacted] miser, inquit.
Nam ista vestra: Si gravis, brevis;

Omnem vim loquendi, ut iam ante Aristoteles, in duas
tributam esse partes, rhetoricam palmae, dialecticam pugni
similem esse dicebat, quod latius loquerentur rhetores,
dialectici autem compressius.

Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum
earum rerum, quae sibi conducant, amittere.

Age sane, inquam.: Praeclare, inquit, facis, cum et eorum memoriam tenes, quorum uterque tibi testamento liberos suos commendavit, et puerum diligis.
In schola desinis.: Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
Moriatur, inquit.: Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;
Bork: Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
At certe gravius.: Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.
Stoicos roga.: Et adhuc quidem ita nobis progresso ratio est, ut ea duceretur omnis a prima commendatione naturae.

Utrum enim sit voluptas in iis rebus, quas primas secundum naturam esse diximus, necne sit ad id, quod agimus, nihil interest.

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Tubulo putas dicere?