Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Zenonem roges; Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Bork Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Duo Reges: constructio interrete.

Tria genera bonorum; Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.

Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.
Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.
Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?
Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant;
Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.
Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Cum vero paulum processerunt, lusionibus vel laboriosis
delectantur, ut ne verberibus quidem deterreri possint,
eaque cupiditas agendi aliquid adolescit una cum aetatibus.

Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?

Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Illud non continuo, ut aeque incontentae. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Bork: Est autem eius generis actio quoque quaedam, et quidem talis, ut ratio postulet agere aliquid et facere eorum.
Tu quidem reddes;: Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium.
Si longus, levis;: Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Paria sunt igitur.: Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.
Bork: Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?
An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.
Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.