Sed quae tandem ista ratio est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Pollicetur certe. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Duo Reges: constructio interrete. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Bork: Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Bork: Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
Equidem e Cn.: Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.

Ita fit, ut duo genera propter se expetendorum reperiantur,
unum, quod est in iis, in quibus completar illud extremum,
quae sunt aut animi aut corporis;

Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum
dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.

Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;
Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.

Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus?

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Quare ad ea primum, si videtur; Quid iudicant sensus? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.

Bonum integritas corporis: misera debilitas.
Tanta vis admonitionis inest in locis;
Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis.
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?
Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse.

Deprehensus omnem poenam contemnet. Non est igitur voluptas bonum. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Age sane, inquam. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.