Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Duo Reges: constructio interrete. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Recte, inquit, intellegis. Quis enim redargueret? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Si longus, levis;

A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Scaevolam M. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? ALIO MODO. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quippe: habes enim a rhetoribus; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Bonum incolumis acies: misera caecitas. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Quid de Pythagora?

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis.
Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?
Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Alteri negant quicquam esse bonum, nisi quod honestum sit,
alteri plurimum se et longe longeque plurimum tribuere
honestati, sed tamen et in corpore et extra esse quaedam
bona.

Aristoteles, Xenocrates, tota illa familia non dabit, quippe
qui valitudinem, vires, divitias, gloriam, multa alia bona
esse dicant, laudabilia non dicant.

Verum audiamus.: Infinitio ipsa, quam apeirian vocant, tota ab illo est, tum innumerabiles mundi, qui et oriantur et intereant cotidie.
Bork: Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Idemne, quod iucunde?: Quae cum essent dicta, discessimus.
Bork: Illa tamen simplicia, vestra versuta.

Ipse enim Metrodorus, paene alter Epicurus, beatum esse describit his fere verbis: cum corpus bene constitutum sit et sit exploratum ita futurum.

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.
Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.
Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.
Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.