Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur id non ita fit? Duo Reges: constructio interrete. Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem.
Tamen a proposito, inquam, aberramus.
Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Idemne, quod iucunde? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
- Sed nimis multa.
- Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.
- Equidem e Cn.
- Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;
- Bork
- Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.
- Bork
- Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.
- Quibusnam praeteritis?
- Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.
- Quid ergo?
- Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.
- Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus.
- Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.
- Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.
- Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
- Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.
- Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.
Concede nihil esse bonum, nisi quod bonestum sit: concedendum est in virtute esse positam beatam vitam vide rursus retro: dato hoc dandum erit illud.
Tuum credibile? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Easdemne res? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Bonum ipsum etiam quid esset, fortasse, si opus fuisset, definisses aut quod esset natura adpetendum aut quod prodesset aut quod iuvaret aut quod liberet modo. At vero Epicurus una in domo, et ea quidem angusta, quam magnos quantaque amoris conspiratione consentientis tenuit amicorum greges! quod fit etiam nunc ab Epicureis.